Monday, October 10, 2016

Ang aking Lumang Upuan

Ikaw ‘Lumang Tao’ anong gusto mo maging paglaki? Ahm.. Seaman mam! Pero ang totoo narinig ko lang iyon sa klasmeyt kong nauna nang tinawag ni mam. Wala kasi talaga akong maisip sa kung ano gusto ko paglaki bukod sa maging si superman. Sana sinabi ko nalang yung totoo kay mam, ano kaya naging reaksyon nya? malamang pinatayo na naman ako sa labas ng classroom hanggang matapos yung klase.
Ang gusto ko lang talaga noon ay makapasa, na parang ang hirap kung ang apelyido mo nagsisimula sa Letrang “T” dahil siguradong sa row 4, katabi ng basurahan ka uupo. Kumbaga sa sugal o kumpetisyon umpisa palang dehado ka na. sabayan pa ng mata kong kasing labo ng love life nitong nagbabasa (sobrang labo!). At yung teacher mong parang yung mga nasa harapan lang ang kausap ni ayaw kang tingnan o kamustahin man lang kung gising ka pa o kung humihinga ka pa ba o nangangarap ka na namang si superman ka habang sa bintanang basag ka nakatanaw.
Elementary pa lang may diskriminasyon na katulad nang..
Kapag sa harapan ka nakaupo. tingin sayo matalino , masipag, mabait, pansi-nin ng guro. paano halos sila lang naman nakakaintindi ng mga turo yung iba nga feeling naintindihan lang at kapag tinawag yuyuko. sila din yung madalas may dalang flowers para kay teacher lalo na’t valentines day. (hindi naman lahat wag kang ano, sa harap ka noh? Oh Sige except ka.)
kapag sa likod ka nakaupo (naku po!) kayo yung tamad, magulo, bob-ong (daw na) mag aaral at madalas pagbintangang nandaraya sa pagsusulit (sakit!. ng katotohanan). Hindi naman.. hindi ba pwedeng dahil sa dami ng mag aaral hindi lang namin marinig yung turo ni mam sa likod. Sabayan pa ng mga katabi mong nagpapalitan din ng kuro-kuro kung sino magaling e-heads o parokya.
Syempre sasabihin nyo kung ayaw may dahilan kung gusto may paraan. Eto na relaks.. Minsan pumunta ako sa harapan para lang yung topic malaman kung nasaan. Aba si mam bigla akong sininghalan “bumalik ka sa iyong upuan!” sabay sila nagtawanan. Ayun balik ako sa tabi ng basurahan sabay busy busyhan. At dahil hindi ko Makita kung ano nakasulat sa black board (na hindi ko alam kung bakit yun ang tawag kasi green naman) likod na lang ng notebook aking napagtripan para drawingan ng logo ni superman (pero d ko talaga maperfect, peksman!)
Nung minsan pa ako’y napagalitan ni mam yung ding-ding daw bakit napagtripan kong sulatan. “hala bumili ka ng basahan at alisin yan!” galit na sabi ng teacher kong ako yata ang napaglilihian. Kinabukasan may dala na akong basahan at pinupunasan iyong aking sinulatan. Eto na naman sila at nagtatawanan? Pot holder pala dala ko hindi isang basahan.
Sorry naman.. hindi uso ang pot holder sa bahay kaya ang alam ko iyon ay basahan.
Hindi ako tanga o nagtatanga tangahan sadyang nung mga panahong iyon kasalukuyan kong tinutuklas ang mundo. Unti-unti ko nadidiskubre kung anong klaseng mga tao makakasalamuha ko dito sa manila. Oo galing ako sa malayong probinsya (at walang pot holder dun, short na labahan pwede na) bago napadpad dito. Dito na ako Natutong makiramdam, kumilala kung sino ang pwedeng kaibigan o hindi, mapagkakatiwalaan at hindi. Kumilatis ng totoong tao at nagpapanggap lang na tao.
At ako ang…

-LumangTao-

No comments:

Post a Comment